İnsan yerin yüzüdür. İnsanda yüz neyse yerde insan odur.

Bütün bir kuş, uçuş içindir. Şairin “sen uçuşu hatırla” demesi boşuna değildir. Kalan, en nihayette kalan, uçuştur. Uçuşun çizgileri varlığın izleridir. Yerin çekimine mağlup olmayıp da uçabilendir elimizde kalan. Yani maddeden kopabilen. Elastikiyete ve plastikiyete girebilen şeydir önemli olan. Bir biçime esir düşmeyen. Olmasında (ol dendiğinde olabilmesinde) maddi bir külfet veya ağır bir sıklet olmayan şeydir kalıcı olan. Sembol tırpanında hasat diye toplanan şeye anlam diyoruz. Bir şeyin anlamı, ondan geriye kalanıdır. Hayatlar biter, anlamlar kalır. Mektuplar okunur, maksatlar kalır. Kuş olur, uçuşu kalır. İnsan ölür, duası kalır.

Yunus Emre insanın evrimini anlatırken şöyle der:

Kuru idik, yaş olduk

Ayak idik, baş olduk

Havalandık, kuş olduk

Uçtuk Elhamdülillah

İnsanın yolculuğu, insana olan........

© Serbestiyet