Şiirimizin toplumcu gerçekçi kıvılcımlarından, Türkiye işçi sınıfının ve sosyalist hareketimizin yılmaz aydınlarından Enver Gökçe’yi (1920 Erzincan-19 Kasım 1981 Ankara) ölümünün 44. yıldönümünde saygı ve minnetle anıyorum. O’nu her anımsadıkça da “Ölüm adın kalleş olsun!” diyorum ve arkasından ekliyorum: “Sanat yaşatır!” Enver Gökçe hem şiirleriyle yaşıyor hem de dünya görüşü ve sanat anlayışıyla yolumuzu aydınlatmaya, mücadele bilincimizi, azmimi güçlendirmeye devam ediyor.

Mustafa Kemal Atatürk’ün adını verdiği Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi, 1935’te kurulmuştur. Genç Cumhuriyet’in ihtiyaç duyduğu bilim dallarında uzmanların yetiştiği bu fakülteye 1940’larda giren Enver Gökçe, burada Halkbilimi hocası Pertev Naili Boratav’la çalışarak “Eğin Türküleri”ni derledi. Bu okulun o yıllarda müdürü ve İngilizce hocası olan Saffet Korkut’la çok nitelikli diyalog kuran Enver Gökçe, hocasının ölümünden çok etkilenmiş ve “1909-1946” başlıklı şiirini yazmıştır.

1909-1946

Bir Saffet Hoca vardı dost bağında
Hürriyet yoktu sağlığında
Gün geldi gitti incecikken
Yiğitken, güzelken, gencecikken.
Şimdi ne kadar dost varsa arkasında
Hasatçı, öğrenci, öğretmen
Ne kadar gül varsa toprağımızda:
Daldırma gül, ak gül, gonca gül;
Ne kadar sevgili varsa arkasında:
Tiyatro, iş, kitap, şiir, marş
Yanar yanar ağlaşır cümlesi,
Çoban ateşi hatırasında.
Gavur müslüman demezdi
“Kendisi için bir şey istemezdi”
Yatak ölümü beklemezdi”
Gitti vadesiz, gencecikken
Yiğitken, güzelken, incecikken

Ölüm, adın kalleş olsun!

Bu şiirde “Kendisi için bir şey istemezdi” denen Saffet hocanın Anadolu halkına, onun çocuklarına ne kadar değer verdiğini, Enver Gökçe’nin yakın arkadaşı, okuldaşı, yoldaşı olan İlhan Başgöz hocamız şöyle anlatır:

Saffet hoca müdür. Dağ gibi bir kadın. İngiltere’de okumuş. Tam halkçı kadın. Anlattım. Benimle uzun boylu konuştu. ‘Neredeydin peki iki aydır?’ diye sordu. ‘Hocam dedim, böyle böyle…’ ‘Peki’ dedi, ‘ailen kimdir, neredesin, nasıl okuyacaksın?’ Ben anlattıktan sonra: ‘Evladım, biz senin gibi halk çocuklarına yardım........

© sendika.org