Sabah gözünü açar açmaz başlıyor gün. Alarm sesiyle irkilerek uyanıyoruz. Hemen telefona sarılıp bildirimlere göz atıyoruz. Kahvaltı çoğu zaman ikinci plana atılıyor; bir yudum çay, iki lokma ekmekle çıkıyoruz evden. Sonra sokaklara, otobüslere, trafiğe karışıyoruz. Herkesin bir yere yetişme telaşı var ama kimse gerçekten nereye gittiğini bilmiyor.

Günlük hayat bir yarışa dönüşmüş durumda. Bitmeyen toplantılar, yetişmesi gereken işler, yapılacaklar listesi… Tüm bunlara bir de sosyal medya üzerinden “aktif” görünme baskısı ekleniyor. Hikâyeler, gönderiler, beğeniler, yorumlar… Sanki hayatta olduğumuzu orada ispat etmemiz gerekiyormuş gibi. Ama ne yazık ki bu görünürlüğün içinde asıl görünmeyen şey biziz: kendi benliğimiz, iç dünyamız, hislerimiz.

Zaman geçtikçe fark ediyoruz ki bir şeyler eksik. Sabah uyanmak için değil, sadece hayatta kalmak için kalkıyoruz........

© Samsun Gazetesi