Türkiye'de provokasyonlar yüzünden çekilen acıların sızısı, hâlâ yüreklerde...
Birtakım gençler bilmeyebilir ama hatırlatmakta yarar var...
Mesela, 6-7 Eylül olaylarından başlayalım...
1955 yılıydı...
Bazı gazetelerin ikinci baskı yaparak verdiği haberde, Yunanistan'ın Selanik şehrinde bulunan Gazi Mustafa Kemal'in evinin bombalandığı yazıyordu...
Halk galeyana geldi. İstanbul'da başlayan kanlı olaylar, Ankara ve İzmir'e de sıçradı...
Gayrimüslimlerin iş yerleri ve evleri yağmalandı...
Onlarca kişi öldü, yüzlerce kişi yaralandı...
En acı olan da Türk Milli Takımı ve Fenerbahçe'nin "Efsane futbolcusu" Lefter’in yaşadıklarıydı...
Harçlık verdiği gençler evine saldırmış, kızları ölümle tehdit edilmişti...
Yürek yakan bir yığın hikâye var...
Oysa gazetelerin haberi yalandı...
1 Mayıs 1977 yılındaki "İşçi Bayramı"nda; DİSK'in politikalarına karşı çıkan bir sol marjinal grup, alana girmek istedi. Ancak DİSK, buna karşı çıktı.
Saldırı bekleniyordu fakat böylesi değil elbette.
Taksim'de bir otelin üst katından açılan ateş sonucunda,
5 kişi silahla vurularak, 28 kişi ezilerek ve boğularak,
1 kişi de panzer altında kalarak hayatını kaybetti...
Olayla ilgili yargılama, 14 yıl sürdü ama kimse ceza almadı...
Bu provokasyon sonrasında, ülkede eylemlerin daha da arttığını söyleyeyim...
1978 yılında Kahramanmaraş'ta, 1980 yılında da Çorum'da;
cenazelerini birlikte kaldıran, acıyı paylaşan, düğünlerinde sevinci yaşayan, zor günleri yardımlaşma ve dayanışmanın güzellikleriyle atlatan komşular bile birbirine düşman edildi...
Her iki olayda yüzlerce insan hayatını kaybetti, yüzlerce iş yeri ve ev talan edildi...
Alevi ve sünni vatandaşları birbirine düşürenler, 12 Eylül'e giden yolun taşlarını, bu provokasyonlarla döşedi...
Yıl 1993'e........

© Samsun Gazetesi