Hayatım boyunca iki büyük deprem ve birçok artçı, veya daha küçük depremler hissettim. İlki, çoğumuzun ilk korktuğu ve muhtemelen geçirdiği ilk deprem olan 17 Ağustos 1999 Gölcük depremiydi. Kocaeli, Bolu ve çevre illerde çok büyük hasara sebep olan 7,4 büyüklüğündeki bu depremde, İstanbul da korkudan ve hasardan nasibini almıştı. 17 Ağustos gününü hiç unutamam, uyku ve uyanıklık arasında bir noktada başım mı dönüyor diye düşünürken, deprem olduğunu anlamam birkaç saniyemi almıştı. O gece normalde Büyükada’da olması gereken babamın son anda vazgeçip İstanbul’daki evde kalmaya karar vermesi, o geceyle ilgili en büyük şansımdı.

↔↔↔

O senelerde, yani 1999’da depremle ilgili hiç bir şey bilmediğimi fark ettim. O büyük depremde yapılabilecek en yanlış hareket olarak birkaç saniye kapı aralığında durup, deprem bitince de kendimi dışarı atmıştım. O dönem miyop olan gözlerimle, lenslerimi takma imkânı olmadan ve gözlüklerimi bulamadan, bulanık gören gözlerle sokağa fırladım. O günden sonra miyop ameliyatı........

© Şalom