Önce kendimden bir alıntı…

“Kaşla göz arasında, değişir sıralama! Geldiği an heyecanla beklenen, eldekiler düşer bir alt sıraya. Yine öyle oldu. Merakla beklediğim kitap geçer geçmez elime, okunmakta olanlar, okunacaklar, sırasını bekleyenler, hepsi bir kenara çekildi. Yol, son gelene açıldı.

Son gelen ilk oldu birden! Neden? Neden mi öyle oldu? Kim bilebilir ki? Belki önceki romanlarının bende yarattığı etkiden… Belki de yıllar öncesinde kurulan bir dostluk bağından, bir paylaşılmışlıktan. Birlikte çıkılan bir yolculuktan.

Öyle ya, başlangıçta birlikte çıkmıştık bu yolculuğa. Daha doğrusu yolculuk her ikimizin içinde hep vardı da aynı zamanlarda, aynı yerde, elinizde tuttuğunuz ya da ekranınızdan takip ettiğiniz bu gazetenin o eski merkez ofislerinin birinde açığa çıkmıştı. Ben sanat sayfasından sorumluydum. O, arka sayfadan. Ben üniversiteli bir yeniyetme idim. O, ablamdı. Ne zaman bir yazının başlığında takılsam, imdadıma yetişirdi. Bir türlü beceremezdim yazılarıma etkileyici bir başlık vermeyi. “Liziiiii! İmdat” dedim mi, hiç ikiletmeden yazıyı okur en uygun, en güzel başlığı o harika gülümsemesi ile sunuverirdi bana!

Yıllar geçti. Bir dönem, uzunca bir dönem, uzaklaştık Şalom’dan da, birbirimizden de. Herkes kendi yoluna.

Bilmezdim o zamanlar onun anlatacak hikâyeleri olduğunu. Derken, etkileyici........

© Şalom