İnsanın şu dünyada başarısı veya başarısızlığının ardında genelde küçük şeyler vardır. Sonuçları itibarıyla baktığımızda “küçük şey yoktur.” Bu manayı ifade babında Bediüzzaman Lemaât’ta şöyle der:

Bâzan küçük bir şey, büyük bir iş yapar

Öyle şerait oluyor, tahtında az bir hareket,

Sahibini çıkarıyor tâ a’lâ-yı illiyyîn.

Öyle hâlât oluyor ki küçük bir hareket,

Kâsibini indiriyor tâ esfel-i safilîn.

Küçük Şey Yok

Çok hususi şartlar altında az bir hareket, sahibini âlây-ı illiyyin denilen en üst makama çıkarır. Keza öyle haller olur ki küçük bir hareket kişiyi esfel-i sâfilin denilen en aşağı dereceye indirir. Yerinde gösterilen güzel bir tavrın insanı en üst makamlara çıkarmasına Ashab-ı Kehf örneğiyle bakabiliriz.

Rivayetlere göre, Rum melikleri ve önde gelen bürokratların çocuklarından bir kısmı, Hristiyanlığı kabul ederler, kavimlerinin putperestliğine karşı çıkarlar. Durumları anlaşılınca, devrin putperest imparatoru Dakyanus'un huzuruna çıkartılırlar. Onun yanında, cesurca hak ve hakikatleri anlatırlar. Bu gençler putperest hükümdarın huzurunda, şunu haykırırlar:

"Rabbimiz, göklerin ve yerin Rabbidir. Asla O'ndan başkasını ilah olarak kabul etmeyeceğiz. Yoksa saçma bir söz söylemiş oluruz."[1]

Atılmış oldukları hapishaneden bir yolunu bulup kaçarlar, bir mağaraya sığınırlar. Uyandıklarında üç yüz yıl geçmiştir ve Hristiyanlık artık Romalıların resmi bir dini haline gelmiştir.[2]

Onların bu hali, "Cihadın en efdali, zalim sultanın........

© Risale Haber