Meseleleri dengeli değerlendirebilmek çok büyük bir öneme sahiptir. Değerlendirmede ifrat veya tefritte bulunanlar, sapar ve saptırırlar. Mesela dinî konularda konuşup yazanların bazıları Hz. Peygamberi (asm) sadece vahyin tebliğcisi olarak görür, kendileri dinî konularda ahkâm keserken nedense Peygamberin sözlerine müracaat etmezler, Onun “bir beşer olması” noktasında takılıp kalırlar. Bazıları ise şu âyete dayanarak Hz. Peygamberin her sözünü vahiy olarak görmek isterler:

“O, hevâdan konuşmaz. O, ancak kendisine bildirilen bir vahiydir.”[1]

Âyette nazara verilen durum Kur'anla alakalıdır. Yani, Onun Kur’an olarak söylediği şeyler kendinden değildir. Kendi sözlerini “bunlar Allah’ın kelamıdır” şeklinde takdim etmez.

Bu âyete dayanarak Onun her sözünü vahiy zannetmek, Onun beşeriyet yönünü göz ardı etmek olur. Hâlbuki O, Kur'anın da vurgu yaptığı gibi bir insandır, içimizden biridir.[2] Böyle olunca, mesela yolda giderken bir sahabiyle sohbet etmesini, ona “nasılsın?” demesini vahiy olarak görmek, dini esaslarda ciddi sıkıntılara sebebiyet verir. Ömer Nasuhi Bilmen, meseleyi şöyle........

© Risale Haber