Meryem Saîde Günebakan

Birinci Levha

(Ehl-i gaflet dünyasının hakikatini tasvir eder levhadır.)

Beni dünyaya çağırma, Ona geldim fena gördüm.
Demâ gaflet hicab oldu, Ve nur-u Hak nihan gördüm.
Bütün eşya-yı mevcudat, Birer fâni muzır gördüm.
Vücud desen onu giydim, Âh ademdi çok bela gördüm.
Hayat desen onu tattım, Azap-ender azap gördüm.
Akıl ayn-ı ikab oldu, Bekayı bir bela gördüm.

Bir dünya ki ‘dünyanın dünyaya bakan’ fani yönü. Bitecek, son bulacak... Beni buraya çağıran, mânâ-yı ismiyle bakmamı sağlayacak kuvvetler önce dış kuvvetler gibi görünür, çağıran dışarıdakilerdir ama dikkatlice, derince bakınca çağıran içerdedir. İçeriden çağrı bitince dışarıdaki çağrı o kadar tehlikeli olmaz.

Dışardaki çağrıya ‘dur’ demek bir bedel ister. Bazen yalnız kalır, bazen dışlanır, bazen hassas olursun, bazen bir acayip. Fakat bu hallere anlam yükleyen içeridedir hep.

Her zaman icabet ettiğimiz........

© Risale Haber