Ailelerin, çocuklarına çok zeki olduklarını telkin etmeleri, onlara kurulmuş en büyük tuzak olmaktadır. Emeği ikinci plana iten, kaderin gayrete âşık olduğu gerçeğine ters düşen bu tuzak ifadeler, gençlerin bilinçaltına çok çalışmadan, gayret sarf etmeden küçük bir çalışma ile başarılı olabileceklerini dikte etmektedir.

Her aile için çocuğu özel görünmektedir. Ailede ilgi ile yetiştirilen, bütün nazarları üzerine toplayan çocuklara yapılan aşırı iltifatlar çocukların ayaklarını zemine sağlam basmalarına engel olmaktadır.

Türkiye’de çocukların kendi hakikatleri ile yüzleşmeleri maalesef çok geç yaşlarda olmaktadır. Okullarda çocuklar aile korumasında sergilemiş oldukları tavırlar ve şişirilmiş notlarla liseye kadar gelebilmektedir. Liselere geçiş sınavı bazen geleceğe yönelik ışık verse bile ilk dönemlerde gençleri keskin bir sınıflandırmaya tabi tutmak elbette doğru olmamaktadır.

Alkışlanarak yetiştirilen çocuklar, zor sınavlarda küçük bir çaba ile büyük bir puan almayı ummaktadır. İstediği puanı alamayan çocuk hayata karşı tutunmakta daha gevşek davranmakta, çalışmanın, emek sarf etmenin çok büyük bir değer olduğu gerçeği ile yüzleşmeden kaderi suçlayıcı tavırlara bürünmektedir.

Hâlbuki bir çocuğun azmetmenin, sebat etmenin, direnç göstermenin zekâdan daha önemli olduğu gerçeğini kavraması, çalışmanın, gayret göstermenin hayatta en büyük kazanç olduğunu........

© Pusula Gazetesi