Bir önceki “okumalar, değinmeler”de Algernon’a Çiçekler’den söz etmiştim. Daniel Keyes’in romanı. Kutsal bilgi kaynağı wiki şöyle söylüyor:

“Bilimkurgu hikâyesi ve romanıdır. 1958 yılında yazılmıştır. 1960 yılında En İyi Kısa Hikâye dalında ödüle layık görülmüştür. Roman versiyonu 1966 yılında yayınlandı ve aynı yıl En İyi Roman dalında Nebula Ödülü‘nün ortak kazananı olmuştur.”

Bay Keyes elindeki hikâyeye 7, 8 yıl çalışmış. Damıtmış veya. Okudum ve çarptı.

Bir oğlan çocuğu adı Charlie, bir kızkardeş, baba ve anne. Çekirdek aile. Oğlanın zekâsı yavaş. İleri yaşlarında bir deneyin kobayı oluyor. Deney daha önce Algernon adlı bir fare üzerinde yapılmış. Şimdi Charlie’ye uyguluyorlar.

Devamını kıymetli sosyal medya arkadaşım, sağlam ve cömert paylaşımlı bir okur, aylakokuryazar’ın notlarından aktaracağım:

“Zekânın ilişkiler ve mutluluk üzerindeki belirleyiciliği, bireyi yalnızlaştırıcı etkisi ve duygudan azade zekânın verimsizliği gibi meseleleri en yalın haliyle, çok hüzünlü bir konu ve olay örgüsüyle okuyucunun doğrudan kalbine yük eden özel bir metin.

(…) Zekâ seviyesi düşük olduğu için ailesinin gözden çıkardığı, bir fırında çalışan Charlie’nin en çok istediği şey okumayı öğrenmektir. Charlie, bu amaçla gittiği kendisi gibi........

© P24