Srebrenica je ono što srpsko društvo želi da zaboravi iako baš to insistiranje na negiranju genocida to pitanje održava aktuelnim, ocjenjuje Jovana. Srebrenica je i ono što Evropi ponekad posluži kao izgovor za šutnju

“Dvije hiljade i četvrte našli su mi daidžu. Sve osim glave, ali nani rahmetli nikad nisu rekli”, govori Aida Hadžić. “Četrnaest mi je godina i ne znam zašto i za kim plačem. Da li zato što svi plaču ili zato što krv nije voda?”

Ponukana ranijim odlaskom autobusom u Potočare, 2016. “odlučila sam se prijaviti i krenuti put Potočara, pješice iz Sarajeva, u organizaciji Udruženja Svjedoci svog vremena”, kaže novinarka Matea Jerković. Da je bilo kuda krenula na tako dalek put, ne bi uspjela. “No, ka Potočarima vas vodi snaga i volja za koju i ne znate da je imate.” A pomažu i prijatelji. Bez njih mnogi ne bi uspjeli preći tako zahtjevne trase.

“Danas je Srebrenica mnogo toga - to je prvi presuđeni genocid u Evropi nakon Drugog svetskog rata”, napominje Jovana Kolarić. “To je mesto sećanja, to je jedna snažna opomena, ali i jedan negiran i politički zloupotrebljen pojam.”

“Poricanje genocida je strategija države u kojoj živim”, zbori Lepa Mlađenović. “Srbija je primjer da je poricanja genocida strategija države.”

“Kada se stvari posmatraju iz Srbije, to je danas tačka razlaza, osnov za političku diskvalifikaciju unutar srpskog društva. To je jedna konstantna borba protiv poricanja i vulgarizacije genocida”, pojašnjava Jovana.

Srebrenički genocid je “pravna činjenica i o tome se ne bi trebalo više diskutovati”, kaže Sunita........

© Oslobođenje