POLITIČKI ŽIVOT I SMRT: Najčešće smo fanatično zaljubljeni u vlastiti jad, glorificiramo ga i gradimo kao veličinu, zanemarujući tablice povijesnih zakašnjenja, sve bunilo usporednih kretanja onoga sadašnjeg i onoga što je iza nas

Mnogo toga se događa, a zapravo ne događa se ništa novo. Taj dojam da se neprestano vrtimo u istom krugu poraza, kratkih dometa i opšteg diskontinuiteta ostaje kao jedina konstanta, repeticije i stalna ponavljanja grešaka na koje smo navikli ili naučeni u ovoj kulturi dobro su poznate stvari.

Mnogo puta konstatovane, izgovorene, detektovane one postaju opšta mjesta, ono što usporava, davi i pridavljuje svaki pokušaj progresivnog mijenjanja stvari. Neprestano se vraćamo na iste dileme, postavke se nikad ne resetuju do kraja, da bi na poništavanju onoga što nam nije išlo od ruke došli u tačku iz koje se može graditi neka nova paradigma, podvući linija pod ono što je bilo, uvažiti ga, ali nastaviti dalje rasterećen od tovara prošlog.

Pri tome najčešće smo fanatično zaljubljeni u vlastiti jad, glorificiramo ga i gradimo kao veličinu, zanemarujući tablice povijesnih zakašnjenja, sve bunilo usporednih kretanja onoga sadašnjeg........

© Oslobođenje