Bir insanın en büyük savaşı, bazen başkalarıyla değil, kendiyle yaşadığı savaştır. Gerçekten mutlu olduğumuzu düşündüğümüz anların arkasında, bilinçaltımızda sakladığımız kaygılar, korkular ve kırık dökük anılar vardır. Zamanla kendimize ne kadar maskeler takarsak takalım, bir gün o maskeler düşer ve gerçek benliğimizle yüzleşmek zorunda kalırız. Ama o yüzleşme, hep korkutur insanı. Kendi içindeki karanlıkla karşılaşmak, gözlerinin içinde gizli olan korkulara bakabilmek, yüreğinin en derin köşelerine inebilmek… İşte asıl mesele burada başlar. O korkulara cesaretle bakabilirsen, gerçekte kendini keşfetmeye başlamışsındır.
İnsan, çoğu zaman kendine bakarken, geçmişin yıkıntılarıyla karşılaşır. Bir zamanlar sahip olduğu umutlar, düşlediği hayaller, bir anda dağılır ve geriye sadece kırık dökük bir kalp ve kaybolan yıllar kalır. Ama aslında o kaybolan yıllar, seni sen yapan şeylerdir. Bir zamanlar........

© Ortadoğu