Biz Türkler yitirdiğimiz topraklar hakkında çok fazla konuşmak istemeyiz. Hatta içten içe yas tutarız.

Kaybettiğimiz ata yadigârı vatanlarımızla ilgili hatıralarımızı anlatmak zül gelir birçoğumuza. Toprak kaybetmeyi, vatan olarak gördüğümüz ata yurtlarımızdan ayrılmayı; oraları bir başka çizmenin kirlettiğini, başka bir bayrağın dalgalandığını görmeyi onursuzluk sayarız. Böyle durumlarda atalarımıza karşı adeta bir ihanet duygusu içinde yaşarız.

Gökyüzünü çadır yeryüzünü vatan olarak kabul etmiş bir milletsek nereye gidersek gidelim oradan ayrılmak zorunda kalsak ta yurt bellediğimiz coğrafyalar ebediyete kadar vatanımız olarak kalmaya devam eder.

Bizim için Türkistan neyse Kırım, Üsküp, Bosna, Tebriz, Kerkük, Saraybosna aynıdır.

Bizim için atalarımızın mezarlarının bulunduğu coğrafyalar gönlümüzde hala Türk vatanıdır.

Yüzlerce yıllık mazinin hatıraları, irfanla yoğrulan mimari, kültür ve kutsi Türk dilimiz gönül coğrafyalarımızda bizleri beklemeye, bizleri temsil etmeye devam eder.

Gönüllerin diline sınır çizilemezmiş. Gönüllerin vatanı yârine bağlandığı yerdir. Bizim için vatan anadır, yardır.

Uzak vatanlarımıza yönelik gönül köprülerimizi güçlendirme çabaları son yıllarda giderek önem kazanıyor. Ticari, kültürel, diplomatik, eğitim… birçok alanda hızla devam eden güçlü ve köklü mazinin her yönüyle canlandırılmasına yönelik faaliyetlere video, fotoğraf, sosyal medya kanalları ve seyahat notlarının kitaplaştırılması gibi........

© Önce Vatan