Türk askerinin Çanakkale Savaşları’ndaki merhameti düşmanı kendisine, Gazzelilerin insanlığı da rehineleri kendilerine hayran bıraktı. İşte bu ruh Çanakkale ruhudur.

Bugün Çanakkale Deniz Zaferinin 110. yılını büyük bir coşku ve heyecanla kutluyoruz. Çanakkale’de destan yazan kahramanlarımızı rahmetle ve minnetle anıyoruz. Çanakkale, coğrafi bir yerin ötesinde bir ruhtur. Çanakkale Ruhu: Tüm insanlığın huzur, barış ve refah içerisinde yaşaması demektir.

Bugünün olaylarını doğru anlayabilmek için geçmişi iyi bilmek gerekir. Çanakkale Savaşları yüzyıl sonra Gazze’de yaşanıyor. Çanakkale ruhunun ne olduğunu Gazzeliler tüm dünyaya esir takaslarında tekrar gösterdi. Eşit olmayan şartlarda vatan savunması yapan Gazzeliler, en zor şartlarda bile insanlığı, merhameti ve şefkati elden bırakmadılar. Çanakkale ile Gazze’nin nasıl bir ruh ikizi oldukları, yüzyıl önce Canakkale’de ve yüzyıl sonra Gazze’de yaşanan iki ayrı olaydan anlaşılmaktadır.

Çanakkale Savaşları’nda savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı hatıratında şöyle diyor:

“Türkler gibi mert bir milletle savaştığımız için daima iftihar edebilirsiniz. Hiç unutmam. Savaş sahasında dövüş bitmişti. Yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk, az evvel Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zayiat vermişlerdi. Bu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamayacağım. Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeri de kendi gömleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu. Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık: Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:

‘Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı. Bir şeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı. Benim ise kimsem yok. İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün.’

Bu asil ve alicenap duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım. Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı. O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı........

© Öğretmen Sitemiz