İşbirlikçiliğin ve soysuzluğun resmini çizmeyi sürdürüyoruz...

Önceki yazımda, Türkiye’yi, deyim yerindeyse, “babalarının çiftliği” gibi tepe tepe kullanan Alman vakıflarından söz etmiştim. Alman sosyolog Ute Paschner’in deyimiyle, “devlet finansmanlı çok özel NGO” olarak bilinen bu vakıfların Türkiye’deki “çok renkli” hizmetlerinden örnekler vermiş, bir takım “gazetecileri” nasıl eğittiklerini(!) anlatmıştım.

Asıl önemlisi; hangi taşı kaldırsanız altından çıkan “Sivil Toplum Örgütü-NGO” yaftalı bu Alman vakıflarının “hizmetlerinin” kamuflaj olmayan bölümleri, yani siyasi içerikli kısımlarıydı! Dün bu vakıfların “asıl programlarının” ilk maddesini yazmıştım. Anımsayalım: “Kemalizm’in iflas ettiğini, Türk devletinin yapay ve uyduruk bir devlet olduğunu kanıtlamaya yönelik etkinlikler!”

Türkiye için böylesine ulvi(!) duygular taşıyan vakıfların, yukarıda belirttiğim maddeyi yaşama geçirmek adına müthiş stratejiler geliştirdiğini de anlatmıştım. Bunları da kısaca anımsayalım ki, senaryo iyice anlaşılsın: “Kürtçü ve İslamcı gruplarla Almanya arasında köprü kurmak ve........

© Nefes