Bir ülkede, her yüz kişiden yüzünün de ekonomi yönetiminden memnun olmasını beklemek ne kadar abes ise… Her 100 kişiden yüzünün şikâyetçi olacağını zannetmek de o kadar abestir…

Nitekim “battık, bittik, devlet iflâs edecek” çığlıkları halkın sadece dar gelirli kesimlerinden gelirken…

Yüksek gelir grupları bu durumdan asla şikâyet etmezler…

Onların hayatlarından memnun olması; elbette, ülke ekonomisinin doğru yönetildiğinin göstergesi değildir…

***

Demek istemem o ki: Günümüz gelişmiş liberal demokrasilerinde hedef hiçbir zaman “mutlak gelir eşitliği” üzerine kurulmaz kurulamaz…

Ancak… Yeni dünya düzeni ekonomik modeli; temel hak ve özgürlüklerde (Meselâ yargıda, kamu karşısında ve güvenlikte) tam imkân eşitliğini sağlama sözü verirken…

Rekabette, üretimde ve her türlü özgür yarışmada ise tam fırsat eşitliğini amaç edinir…

Gelişmiş liberal demokraside temel hedefi geniş anlamıyla şöyle de tanımlayabiliriz…

“Ekonomik faaliyetlerde en az eşitsizlik” yani, “sosyal adalette........

© Nefes