Bir alanda uzmanlaşmış bir insanın, alanı dışında her konuda fikir yürütmesini doğru bulmam. Hele hele bu fikirler toplumu ilgilendiren, inanç ve değer sistemini etkileyen hassas alanlarla ilgiliyse, daha da dikkatli olunmalı. Ancak bazen öyle meseleler olur ki, uzmanlık gerektirmeksizin herkesin söz hakkı doğar. Geçtiğimiz günlerde bir siyasetçinin yaptığı açıklama da tam bu nitelikteydi.

Siyasetçi şöyle diyordu:

“İktidara gelirsek zorunlu din eğitimini kaldıracağız. Tüm dinlere eşit mesafede duran, saygılı bir anlayışı benimsiyoruz.”

İlk bakışta kulağa çok “modern”, çok “hoşgörülü” gelebilir bu sözler. “Saygı” kelimesi olumlu bir anlam taşır, insana doğru gelen bir çağrışım yapar. Ancak burada kullanılan saygı, aklî ölçüyle değil; sınırları belirsiz, kimliksiz bir hoşgörüyle tanımlanıyor. Bu da ciddi bir tehlikeyi beraberinde getiriyor: Her inanca eşit mesafede durmak gerçekten mümkün ve doğru mu?

Çünkü her şeye “eşit mesafede durmak”, bazen hiçbir şeye tam olarak durmamak demektir. Hele konu inançlar, değerler ve toplumsal yapıysa, sınırların bulanıklaşması, yalnızca bireyi değil, toplumun tamamını etkiler.

Bugün “her inanca saygı” denilerek önümüze sunulan şeyin neye........

© Mir'at Haber