Son zamanlarda sosyal medyada sıklıkla karşılaştığım bir manzara var: 5, hatta 7 yaşına kadar çocuklarını emzirmeye devam eden anneler. Hemen ardından gelen açıklamalar da tanıdık:

“Kendi isterse bırakır…”
“Zaten sadece gece emiyor…”
“Bu onun hakkı…”

Doğru, anne sütü bir çocuğun en doğal hakkıdır. Doğumdan sonraki ilk iki yıl boyunca bu hak hem bedenini hem de ruhunu besleyen, onu bağışıklıkla kuşatan ilahi bir nimettir. Dünya Sağlık Örgütü ve UNICEF de 2 yaşa kadar emzirmenin önemini yıllardır vurguluyor. Aynı şekilde, Kur’an-ı Kerim’de Bakara Suresi 233. ayette de “anneler çocuklarını iki tam yıl emzirsinler” buyrularak hem çocuğun hakkı korunur hem de bu sürenin sınırı işaret edilir.

Ama burada bir durup düşünmemiz gerekiyor:
Sınır nerede başlar, nerede biter?
İnsani ihtiyaç nerede biter, psikolojik bağımlılık nerede başlar?

Kendi Bırakır mı Gerçekten?

Çocuğun 5, 6 veya 7 yaşında kendi kararını vererek emzirmeyi bırakması fikri kulağa demokratik gelebilir. Fakat gelişimsel açıdan gerçekçi değildir. Bu yaş grubu çocuklar henüz fizyolojik ve duygusal sınırlarını tek başına çizemeyecek bir dönemden........

© Mir'at Haber