Eğitim, tek kelime ile insana sistemli bir bilgi aktarımıdır. Bugün, eğitimin rol ve fonksiyonu budur. Halbuki eğitim, bir toplum veya medeniyetin, kendi insanına nasıl bir hayat yaşayacağını örnek tutumlar ile öğrettiği söz, davranış ve hassasiyetin verildiği bir süreçtir.

Eğitimin Asıl Mecrasından uzaklaşması:

Eğitimde, özellikle insanın karakteri esas alınmalı ve bilgiyi karakteri inşa eden değerler üzerine kurularak, bilginin tek başına yeterli olmayacağı bilinmelidir.

Aslında, bilginin de tek tür bir bilgi olmadığını bilmek gerekiyor. Çünkü, teknik veya maddenin bilgisi ile sosyal bilginin aynı karakterde olmadığını açıklamamız lazım. Sosyal bilgi, bir hayat anlayışı ve davranış tarzı ortaya koyduğu için, onun toplumun inanç ve ahlak değerlerine dayalı olması önem taşımaktadır.

Batı dünyası, Aydınlanma dönemi ile birlikte, sosyal bilgiyi önce tabiatın bilgisi, daha sonra akıl temelli ve nihayet, kişinin arzularına bağlı bir hale getirerek, olması gereken niteliğinden uzaklaştırıp, onu siyasi, ideolojik ve hedonik (zevkçi) duygu ve düşüncelerin emrine vermiştir. Böyle bir durumda ise, sosyal bilginin bir hayat tarzı ve insan kişiliğini sağlama gibi önemli görevi bir anlamda kalmamış oldu.

Batı’nın teknolojik bilgide yoğunlaşıp, önemli teknik ve iktisadi gelişmeler sağlamasından sonra, diğer ülkeler de, bilginin sadece eşya ve fiziki mekan üzerindeki gelişmesine bakarak, Batı’daki bilgi felsefesi ve metodunu olduğu gibi alarak, insan ve toplumu; Pozitivist ve Faydacı bilginin toplumu yönlendirmesine imkan verdiler. O günden beri, toplumların karakteri ve ahlak sistemi........

© Mir'at Haber