Nereye bakıyorsun anam, bacım, kızım, gardaşım? öyle üzgün, küskün, bitkin ve çaresiz..
Mecali yok cevap vermeye ama o kan gölü umutsuz gözler konuşuyor; unutulan, uzaklaşan, kaybolan insanlığa…

Ne diyeyim, ne diyebilirim ki; suçluyum, mahçubum, bîzarım kendimden…
Gazze yanıyor, ocaklar sönüyor, bebekler ölüyor ama biz insanlar gamsız, hissiz, duyarsız ve sorumsuz. Adeta sinir uçları alınmış, vicdan hücreleri kararmış gibi…
Bu acıya dağlar dayanmazken biz insanlar nasıl bu kadar gamsızız?…
Şu an bir dilim ekmeğe, bir yudum suya ve her türlü insanî yardıma hayatî anlamda çok muhtaç her Gazzeli kardeşim.

Siyonistlerin denetiminde sınırlı ve sorunlu kanalize edilen o sözde insanî yardımlar bile iki ölüm makinasına dönüştürülmektedir maalesef.

1) Nerede yardım bekleyen kalabalıklar varsa israil orayı ölüm tuzağına dönüştürüyor ve bombalıyor; 10’larca, 100’lerce şehid.

2) Güya insanî yardım diye verilen un, makarna vs. çuvallarına toz ve tablet uyuşturucular katması, Gazze insanını........

© Mir'at Haber