“ALLAH” deyince aklımıza her ne geliyorsa; bilelim ki o, Allah değildir. Çünkü aklımıza gelen her bir şey, görerek ve duyarak bildiğimiz, öğrendiğimiz nesnelerdir. Ve bizim akıl, mantık, idrak ve algı alanımız; bu gördüğümüz ve duyduğumuz bilgi ve nesnelerden ibarettir.

“ALLAH” ise bizim akıl, mantık, idrak ve tasavvur alanımızın tamamen dışındadır ve yücesindedir. Çünkü bilgi O’nun, bilinenler O’nun ve bilen insan da O’nun eseri değil mi? O ise hepsinin ötesinde, aşkın ve yüce olandır.
O halde Allah’ı eserlerinden, kozmik yasalarından, derin derin düşünerek tefekkür edebiliriz ama, zâtını değil…
Allah’ı yarattığı varlıklar üzerinden düşünebiliriz ama, zâtını asla!…
Varlığını bilmeye ne hacet; kürre-i alem ile…
Yeter ispatına, halk ettiği bir zerre bile…
Her bir şeyde Allahın tecellisini tefekkür edebiliriz ama, asla zâtını düşünmeye kalkmayalım.
“Kendini tanıyan, Rabbini tanır.” Ve insan kendi küçüklüğünü bilirse, o zaman Allah’ın büyüklüğünü bilir.(Fatır,35/15)
İdrâk-i meâlî bu küçük akla gerekmez,
........

© Mir'at Haber