Bizim cenahta modern bir mecra olan “medyanın kullanımı”yla ilgili şu durum tespiti ve soru önemlidir: “Cumhuriyeti, mevcut rejimi, savunan sağ ve sol cenahın aydınları toplumun belirli virajlara yönelmesi için medya dahil olmak üzere her mecrayı bu zamana kadar iyi kullanmıştır. Şimdi ise onların boş bıraktığı veya bırakmak zorunda kaldığı koltuklara İslamcı muhafazakar diye adlandıracağımız yazarlar aydınlar mütefekkirler geçmiştir. Cumhuriyet modernleşmesinin ürettiği aydın tipi ile mütedeyyin muhafazakarların üretmiş olduğu aydın tipi arasında bir benzerlik var mıdır?”

Tabii ki böyle bir benzerlikten söz etmek mümkün, çünkü Müslüman aydınlar referansları batı olan sağ veya sol aydınlardan alıyorlar, aldıklarını tüketiyorlar. Alıp tükettikleri şeyler üzerinde düşünmüyorlar, kritiğini yapmıyorlar, kelami ve fıkhi bir kritik yapmadan aldıkları şey onları dönüştürüyor, kendine benzetiyor.

Bu zihni-manevi bir musibettir ve bunun kaynaklarına indiğimizde karşımıza çıkan şeyin iktidar olduğunu görüyoruz. Sağ ve sol kesimler, bütün fraksiyonlarıyla iktidar peşinde olmuşlardır, sağa veya sola öykünen Müslüman aydınlar da iktidarı, iktidara erişmeyi asli gaye hale getirdiler. Bu trajediyi iyi anlatan otel metaforudur. Sağ veya sol öfkeli grupların yedi yıldızlı bir otelin önünde gösteri yaptıklarını düşünelim, öfkeleri neden kendilerinin içinde değil de dışında kaldıklarına, bırakıldıklarına dairdir. Müslümanın tepkisi bu olmamalı, o böyle bir otelin müstekbirlere, sömürücülere, namus satıcılarına ait cürüm yuvası olmasına olmalıdır. Dünyevileşmiş bir iktidar mücadelesi bundan ibarettir.

Müslüman aydın sağcı ve muhafazakar kimliği benimsedikten sonra iktidarı temellük etmek istedi, iktidarın kendisini kritik etmedi, iktidar öylesine cazip hale geldi ki, Müslüman iktidarı elde tutmak için bazı şeyleri mübah görmeye başladı.

Seküler doğası dolayısıyla iktidarın bir özelliği var, bu bütün dünyada aynı........

© Mir'at Haber