Arapça “d-y-n” kökünden gelen din kelimesi “şeriat, kanun, yol, hüküm, adet, ceza, mükâfat, hâkimiyet, galibiyet, yol” gibi mânâlara gelir. Kur’an-ı Kerim’de din, “hesap günü, ceza-mükâfat, din günü, tevhid ve teslimiyet” gibi anlamlarda kullanılmıştır.

Din, akıl ve şuur sahibi olan insanları, kendi hür irade ve istekleri ile zaten hayır olan şeylere sevk eden; insanların yaratılışlarındaki gayeye ulaşabilmeleri için takip edilmesi gereken yolu gösteren ve peygamberlerin tebliğine dayanan, kemal gayesine ermek için en doğru ve en nurlu yolu gösteren ilahi bir kanundur.

Din hakkında pek çok tarifler mevcuttur. Tüm bu tariflerden çıkan ortak sonuç şudur ki; dinin kurucusu Cenâb-ı Hakk’tır. Allah Teâlâ’nın dışındaki hiçbir fert ve güç, dinin kurucusu olamaz.

İslâm âlimleri, dinleri temelde üç kısma ayırır: “Hak din, muharref dinler ve bâtıl dinler”.

HAK DİN İSLÂM

Allah-u Teâlâ tarafından peygamberleri aracılığıyla insanlara bildirilen ve hiçbir değişikliğe uğramadan asliyeti koruyan dine “hak din” denir.

Günümüzde bu özelliği taşıyan tek din İslâm’dır. Zira Kur’an-ı Kerim, Allah katında İslâm’dan başka hiçbir dinin kabûl olmayacağını açık bir şekilde şöyle buyurmaktadır:

“Şüphesiz........

© Milli Gazete