Sözümüz gül yaprağı gibi olsun, manası yani özü de gül kokusu gibi olsun.

İkisi de önemli ama ikisi arasında en önemlisi özdür. Mana güzelliğine önem verelim.

Allah kelamı yanında insanların sözleri, güneş yanında yanan mum gibidir.

Ya söner veya yanmaya devam eder ve yok olur gider.

“Kokmuş ete tuz, anlamayana söz kâr etmez” demişler ama biz bıkmadan, usanmadan Allah’ın kelamıyla, Allah’ın kullarını buluşturmaya devam edeceğiz.

“Kişinin kimliği dilindedir” atasözümüz vardır.

Kişi algıladıklarını konuşur ve konuştukları da konuşanın kimliğini, kişiliğini, meyillerini, kültürünü ortaya koyar.

Çekişen iki adam veya iki ortağı ayrı ayrı dinlediğinizde ikisine de hak verme durumunda kalırsınız.

Efendimiz, “Güzel sözde sihir vardır” buyurmuş.

Kelimeler ve cümle içinde dizilişi, sihirbazın aletleriyle göz boyaması gibidir.

Sahnedeki sihirbazın şapkadan tavşanı nasıl çıkarttığını öğrenmek için dikkat kesildiğimiz gibi, sözlerden iyi ve kötü manaların nasıl uçuştuğuna dikkat edelim.

İyi güzel sözlerin, karanfil bahçesi üzerinden esip gelen imbat rüzgârı gibi cana can kattığını, kötü sözlerin küllük üzerinden esip gelen sam yeli gibi olduğunu bilelim.

Kimin sözünü tutalım?

Bizi kim yarattıysa, konuşan dili, yazan eli, seven gönlü, düşünen kalbi, kim yarattıysa onun sözünün önüne kimsenin sözünü geçirmeyelim.

Rabbimiz, müminleri tarif ederken:

وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ (17)

“Tağuta tapınmaktan sakınan ve Allah'a yönelenlere müjde vardır. Kullarımı müjdele.

الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ

(Benim kullarım) Her sözü........

© Milli Gazete