Yalan konuşan siyasetçiler utansın, çünkü yalancıda vefa olmaz. Maalesef ülkemiz siyasetinde yalan konuşmak revaçtadır. Çünkü çıkınında doğru sözü olmayan, yalana tevessül eder. Böylece çıkmazdan kurtulmak ister. Yalan konuşmanın prim yaptığını anlayan politikacı da kesenin ağzını açarak, yakası açılmamış yalanları etrafa savuruverir. Kendince milleti avutmuş olur.

İstisnası olmakla birlikte, partilerin genel başkanları yalan politika tezgâhını açan oldular. Bunlara bende olanlar da kulluk görevini yerine getirmek için, bunları alkışladılar. Dünyanın geri kalmış ülkelerinde bile, bizim kadar yalan konuşan politikacı yoktur.

Konuşanlar bilgi, birikim sahibi olmadıkları için yalan sermayesini kullanırlar. Ayrıca söz konusu konuşmalarını kabul ettirmek için de yalanlarını tekrar ederler. Günümüz siyasetinde böyleleri ziyadedir. Ama unutmamak gerekir ki, yalancının mumu çabuk söner, ortam karanlık içinde kalır.

Son dönem hariç, eski dönemlerde yalan konuşanlar ayıplanır, hatta partilerden atılırdı. En azından parti adına konuşmaları yasaklanırdı. Şimdi gördüğümüz, parti sözcülerinin, kadınlı erkekli yöneticilerinin tamamına yakını, başkanlarına şirin görünmek için bukalemun gibi yalanın her rengine bürünmektedirler.

Bu hâl siyasetimizi kirletmiş durumdadır. Bu yanlış, yalan tavırları sergileyenler, bir türlü taltif edilmektedir. Onun için gurup başkanları da, genel başkanlar da bir nevi yalanı meslek haline getirmiştir. Çünkü yaptıkları konuşmaların kısmı azamisini yalanla süslemektedirler. Doğruyu dillendirmeye çalışanlar ise gurup disiplini diyerek susturulmaktadır.

2000’li yıllara gelinceye kadar, siyasette üslup önem taşırdı. Hiç kimse yalan........

© Milli Gazete