Vahşi kapitalizm nedir, hepimiz aşağı yukarı biliyoruz:

Zengini daha zengin, fakiri ise daha fakir yapan sistemin adı. İnsanoğlunun nefsi yaratılıştan azgındır. Terbiye edilmezse, doymak veya tatmin olmak nedir bilmez. Eline geçen fırsatları hep kendi lehine kullanır. Hep ben, hep bana mantığı ile hareket eder. Ülke yönetimini de bu mantığı hayata geçirecek kişilerden oluşturmak ister. Kanunları, nizamları da bu şekilde oluşturduğunda işte “vahşi kapitalizm”e varılır.

Vahşi kapitalist sistemin yürütücüleri yaptıklarının doğru olduğuna o kadar inanırlar ki, sömürdükleri fakirlerin tepkilerine bakıp “Bunların derdi ne yahu? Ekmek, ekmek diye neden bağırırlar ki? Madem ekmek bulamıyorlar, pasta yesinler öyleyse” diyecek kadar uçuşa geçebilirler.

Duyduğumuza göre ismi “Nepal” olan bir ülkede yıllardan beri işte bu vahşi kapitalist sistem uygulanmaktaymış.

Bu sistemi uygulayan yöneticiler, zenginlerle birlik olup, fakir halkın ümüğünü yıllardan beri sıkıp dururlarmış. Faiz, döviz ve enflasyon kıskacı ile halkı sömürüp birlikte semirirlermiş. Bütün çarkları kendilerine menfaat sağlayacak şekilde ayarlamışlar, şiştikçe azıyor, azdıkça şişiyorlarmış. Eğlence, zevk ü sefa, lüks ve ihtişam işinde yaşıyor, lüks binalar ve saraylar, lüks ve ihtişamlı araçlar, israflar, azgınlıklar, gittikçe fakirleşmekte olan halkın gözüne sokarcasına, kuralsız, ahlaksız ve gösterişli hayatlar yaşıyorlarmış. “Ekonomiyi düzeltmek adına yeni tedbir paketlerini hep, fakirin elindekileri nasıl olur da kendimize alırız” göz açıklığı ile hazırlar, mükellefi fakirler olan vergileri artırdıkça artırırlarmış. Fakir halkın içten içe kin biriktirmesine aldırış etmez, her diktatörün yaptığı gibi polisiye tedbirlerle hep tepelerinde nöbet bekletirlermiş. Üstelik bu soygunu kimse konuşmasın diye sansür tedbirleri de uygulanmaktaymış.

Günün birinde bir lise öğrencisinin bu sömürüyü dile getiren “ateşli bir........

© Milli Gazete