İslam tarihine baktığımızda; idarecilerin zevk ü sefa düşkünlüğünün, kardeş kavgalarının, İslam ülkeleri arasındaki çatışmaların belimizi büktüğünü görürüz.

Zevk ü sefa düşkünlüğü, idarecinin dizinde derman bırakmamaktaydı. Düşünün Yezid’in sarayında bin cariye vardı. Sultan 2. Selim’in oğlu Sultan 3. Murad’ın 500 cariyesi vardı. Annesi Nurbanu Sultan habire oğluna dünyanın dört bir yanından cariyeler buluyordu. 20 sene süren saltanatı esnasında 135 çocuğu oldu. 20 yıl boyunca İstanbul sınırlarının dışına çıkmadı. Sarayda cariyelerle gününü gün etti. Adeta bir “çocuk fabrikası” gibi çalıştı. Bu zaman zarfında ordu cihadı unuttu. Disiplinden uzaklaştı. Oğlu Şehzade Mehmed’in sünnet düğünü tam 51 gün sürdü. Bu zaman zarfında şatafatlı ziyafetler verildi, görkemli eğlenceler tertiplendi. Sultan 3. Murad öldüğünde geride 26 kız ve 20 erkek evlat bıraktı. Sultan 3. Mehmet tahta çıkar çıkmaz, Fatih Kanunnamesi’ne dayanarak 19 erkek kardeşini katletti.

Bu şekilde zevki peşinde koşarken dizinin bağı çözülen idarecilerin yanı sıra saltanat kavgası uğruna kardeş kanı dökenler yüzünden devletin kanı, canı çekilmiştir. Kardeş kavgasının en şiddetli olduğu yıllar 1402’den 1413’e kadar geçen süredir. Sultan Yıldırım Bayezıd’ın 1402’de Timur’la yaptığı Ankara Savaşı sonucunda esir düşmesinin ardından geri kalan beş erkek evladından dördü birbiriyle savaşa tutuştu. Emir Süleyman, İsa Çelebi, Musa Çelebi........

© Milli Gazete