Oyun hep aynı, sadece figüranlar değişiyor…

Mesele basit; toplumda nümayiş çıkarılacak devleti yönetenler hain, onların yerine geçecek işbirlikçiler kahraman ilân edilecek.

Bu Osmanlı Devleti’ni artçı depremler gibi sarsan yeniçeri ayaklanmalarında da böyleydi. Devletinin eski gücüne kavuşması için mücadele veren Sultan Abdülâziz’in yanı başındaki gafillerin darbesiyle 30 Mayıs 1876’da tahttan indirilmesi de böyle oldu.

Avcı Taburları’nın 31 Mart Vak’ası isyanını başlatmasıyla, 624 yıl hüküm süren Osmanlı Devleti’nin imâmesi kopmuş tesbih taneleri gibi dağılması da böyleydi. Vesayet odaklarının gölgesinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti için de böyle.

İçimizdeki hainler azalmadıkça da bu böyle devam edecek.

ÜLKE YANGIN YERİNE DÖNDÜ

1923’ten günümüze 102 yıl geçti ve bu süre zarfında Türkiye Cumhuriyeti tamı tamına 67 hükümet gördü. İçimizde ve çevremizde kriz hiç eksik olmadı. Rejim tartışmaları, kuvvetler ayrılığını oluşturan yasama, yürütme, yargı organları arasındaki yetki ve güç savaşları alevlendikçe ülke yangın yerine döndü.

27 Mayıs 1960, 12 Eylül 1980 darbeleri, 12 Mart 1971, 28 Şubat 1997, 27 Nisan 2007 muhtıraları, 22 Şubat 1962, 20 Mayıs 1963, 20 Mayıs 1969, 9 Mart 1971 ve 15 Temmuz 2016 darbe girişimi ve ayaklanmaları ile demokrasi askıya alınarak kesintiye uğratılmaya çalışılsa da, ülke her defasında tekrar 1950’deki “fabrika ayarları”na dönmeyi başardı. (14 Mayıs 1950 yılında Adnan Menderes’in gerçekleştirdiği “beyaz ihtilâl” ile CHP’nin 27 yıllık Tek Parti diktası yıkılarak, Türk siyasetinde yeni bir dönemin kapıları aralandı.)

KARDEŞİ KARDEŞE KIRDIRDILAR

Bugün 12 Eylül. Demokrasiye verilen “kanlı balans ayarı” 1980 Darbesi’nin üzerinden tam 45 yıl geçti. Hafıza-i beşer nisyan ile ma’lûldur. Yani insan hafızası unutkanlık hastasıdır. Fıtrat gereği yaşamını devam ettirebilmek için unutmaya kodlanmıştır;........

© Milat