Modernizm öyle bir şey ki; önce insanı kendi toprağından, kendi özünden utandırıyor. Köyde koyun gütmeyi hor görüp şehirlerde köpek gezdirme işini “medeniyet” diye parlatıyor. Buna alkış tutan da çok, farkına varmadan bu tuzağa düşen de…

Oysa insanın değeri, yaptığı işin adıyla değil; işin içindeki niyet, emek ve helâl lokmayladır.

Rabbimiz, “İnsana ancak çalıştığının karşılığı vardır.” (Necm 53/39) buyurarak insanın değerini soyda sopta, şehirde köyde, makamda mevkide değil; yalnızca emeğinde ölçmüştür.

Ama modern dünya, emeği değil vitrini büyütüyor. Kökü değil süsü öne çıkarıyor.

Köyün Bereketi, Şehrin Görkemi

Bugün koyun güden gencin elindeki değnekle alay edenler, şehirde köpek gezdiren birinin elindeki tasmayı “modern iş” diye övüyor. Halbuki Allah Resûlü (sav), sade hayatı, helâl kazancı ve toprağa bağlı emeği överek şöyle buyuruyor:

“Rızkın onda dokuzu ticarettedir; fakat en hayırlı rızık, kişinin kendi elinin emeğiyle kazandığıdır.”

(Taberânî)

Köyde alın teriyle, helâl lokma için dağa çıkan çoban, belki de şehirde “modern hayatın figüranı” olmuş nice insandan daha izzetli, daha huzurlu, daha fıtrata uygundur.

Modernizm: Parlak Bir Kandırmacanın Adı

Modernizm, insanı özgürleştirdiğini söylerken, aslında en büyük........

© Milat