Eski seyyahların kullandığı parşömen haritalar gibiydi zihinlerimiz; üzerinde nehirlerin, dağların ve aşılmaz sanılan çöllerin yeri ezberlenmiş, her patikası nesiller boyu aynı tecrübeyle adımlanmış güvenli bir zihin atlası. O haritalara bakarak yönümüzü bulur, tehlikelerden sakınır ve varacağımız menzili tahmin ederdik. Derin bir uzmanlık, sabırlı bir istikrar ile öngörülebilir bir gelecek vaadi, bu atlasın en kıymetli hazinesiydi. Fakat bir sabah uyandık ve sanki gökyüzündeki kadim yıldızların yerini değiştiren görünmez bir el, bize güvendiğimiz haritaların hükümsüz, ezberlediğimiz yolların ise birer vehim olduğunu fısıldıyordu. Camdan ve kumdan doğan o yeni akıl, sadece bildiğimiz meslekleri değil, düşünme biçimlerimizin coğrafyasını, değer ürettiğimiz o bereketli vadileri de temelinden sarsıyor. Bizi buraya getiren zihin atlasları, ulaşmak istediğimiz geleceğin kıyılarına götürmeye yetmeyecek.

Her neslin omuzlarındaki en ağır ve en asil yük, bir sonrakine hangi irfanı miras bırakacağını sorguladığı o anlarda ortaya çıkar. Bugün bu kadim imtihan, Milli Eğitim’in ‘Geleceğin Eğitimi’ başlığıyla açtığı tartışma zemininde, bir memleket meselesi olarak hepimizin önündedir. Çocuklarımızın avuçlarına tutuşturacağımız hayat haritasının mürekkebi kururken, eski yolların artık bir menzile........

© Milat