Çocukken inandığımız o büyülü sözler hâlâ kulaklarınızda mı? “Dünya adildir”, “emek mutlaka karşılık bulur”, “sonsuz imkânlar seni bekliyor”… Hayat sanki bir vaatler manzumesiydi. Şimdi biliyoruz: Bu sözler iyi niyetli masallardı. Zihnimiz kabulleniyor: Kimseye eşit bir ömür biçilmedi. Yine de içinizde, o masallara tutunan bir çocuk kıpırdıyor değil mi? Bize bir cennet vaat edilmişti imtihandan sonra; ümitsiz yarınlardan razı olamayız!

Bu temmuz sıcağında balkondayım. Gökyüzü kutsal kitabımızın olan Kur’an- Kerim sayfalarındaki gibi masmavi ve ümitakar. Bulutlar beyaz birer dua gibi süzülüyor. Tam karşımda, sırtında bütün varlığını taşıyan bir örümcek… Yolunu bilmeden yürüyor. İnsanoğlu da böyle değil mi? Yüklerimiz ağır, yönümüz belirsiz. Ama durmayız. Çünkü içimizde bir kıvılcım: Anlamın........

© Milat