Gerçek hayatın sinema yüzünü kovalarken en iyiler listesinde “izlenmeyesi” diyebileceğimiz filmler de karşımıza çıkıyor. Kimisi bir defaya mahsus izleyip unutulası, kimisi fragmanını izleyip görmezden gelinesi kimisi de ne kadar acıtırsa acıtsın birden çok kere izlemekten başka çaremizin olmadığı filmler…

İzler izlemez üçüncü kısma dâhil ettiğim ABD yapımı Beasts of No Nation (2015), bombalar altında yitip giden Filistinli çocukların gölgesinde izlediğim, belki de bu yüzden hafızama çakılı kalan filmlerden oldu. Aslında bu yapım, Afrika’nın bitmeyen iç savaşlarında heba olan çocuk askerlerin temsilî bir dokümantasyonu sayılır. Agu ile Gazzeli çocukları yan yana getiren ise, anormalliklerin normalleştiği diyarlarda büyümeleri. Yokluktan, yoksulluktan, yoksunluktan heba olmaları…

Hiç kuşkusuz savaşların en masum mağluplarıdır çocuklar. Ortadoğu yüzyıllardır ateşi hiç sönmeyen bir savaş beldesiyken ve çocukluğun çok uzağında heba olmuş nesilleri saymak için parmaklarımız yetmiyorken; Gazzeli bebekler ve çocuklar yaşanan haksızlığın en gerçek görüntüsü olarak tam karşımızda. Dünyanın keyfinin kaçmasından korkan kısmı dahi kayıtsız kalamıyor bu acımasızlığa. Kendi vatanında ölümüne kastedilmiş küçücük bedenler olmanın ötesine geçti Filistinli çocuklar. Mazlumluğun yıkıcı hakikatiyle tarih sayfalarına kaydedildi. Bir isim olmaktan çok, insanlık onurunun nasıl kolay çiğnenebildiğinin ve insan haklarının yalancı avukatlarının ikiyüzlülüğünün belgeleri her biri. Küçücük bir bedenlerde bütün işgalleri ve yitik hayatları simgeleştirmek........

© Milat