“Dengeli olmak”, tüm yaşam alanları için geçerli ve önemli becerilerden biri. İnsan, denge kuramadığı her alanda mutsuz oluyor. Dengesi bozulan her şey bin bir musibetle insanın karşısına çıkıyor. Dengenin bozulduğu alanlardan biri de ebeveynlik ve çocuk yetiştirme anlayışındaki değişen öncelikler.

İnsan yavrusu, tüm canlı yavruları içinde, bakımı en zor ve zahmeti en fazla olan canlı yavrusudur. İnsan yavrusunu hayata hazırlamak, dünyadaki en zor ama aynı zamanda en değerli vazifelerden. Bu yüzden inancımız ve kültürümüz anne babayı; başa taç, gönle ilaç yapmıştır. Cenneti annelerin ayağının altına sermiştir.

Zamanın değiştirici ve yabancılaştırıcı eli, her nesneye, her duyguya ve her eyleme farklı suretlerde sirayet eder. Zamanla birlikte değişen olgulardan biri de ebeveynlik. Ebeveynlik aslında insanların kendi çocukluklarıyla hesaplaştıkları bir olgudur. Kendi çocukluğunda eksik kalan her şeyi kendi çocuklarının hayatına boca etmek ve abartmak; günümüz ebeveynliğinde en sık karşılaşılan vakalardan biridir.“Ben okumadım onlar okusun,” “ben giymedim onlar giysin,” “biz yemedik onlar yesin,” vb. diye uzayıp gidiyor mesele.

Postmodern ebeveynlik........

© Milat