Her dua içinde bir sabrı saklar. Her kalbin şifası başka bir kalpte bekler. Her tohumda bir bahar… Baharda yeni umut ve diriliş müjdesi var. Ne güzeldir bahar!

Durağan ve sakin bir zamandan sonra taptaze ve coşkulu duygular bahar seli olur. Durmaz, durdurulamaz ve kavuşmak ister her can, kendisine can olacak başka bir cana. Zaman ister dursun ister sular kurusun kavuşmanın önünde hiçbir şey duramaz. Suyun mermeri delmesi böyle bir sabrın zaferidir. İstikrar ve inanç her engeli aşar ve kavuşacak olan kavuşur. Yılmak, usanmak kaybetmektir. Bunun için ısrar ve arzunun daimiliği yol açacaktır. Açmayan çiçekler açacak, gülmeyen yüzler gülecek ve her dert dermanını bulacak. Yeter ki bahara inanalım, içimizdeki tohumları öldürmeyelim.

Kışta baharı andıran güneş olur. Baharda da kış hatırlatabilir kendisini. Unutturmak zordur. Unutmak. Unutmak ne acıdır, ne büyük bir yıkımdır. Kurulan hayallerin, yaşanılan her anın yok olması bir yangın değil de nedir? Yangında ilk kurtarılacaklar arasında ne vardır, bilir misiniz? Hatıralar. Evet. Hatıraları kurtaracak olan ne ise ona sarılmak, onu yaşatmak. Şimdi bir şarkının sözleri ve ezgisi bahar gibi umut aşılıyor: “Aşkın bahardı, ümitler vardı/ Sen gittin diye gönlüm karardı” Niye kararsın gönül? Niye ölsün içimizdeki umut? Oysa baharda doğmuştu güneş, tam da böyle bir nisan gününde toprak yarılıp filizlenmişti umutlar. Bahar yine bahar ama........

© Milat