Bir zamanlar ülkemizde bir psikoloğa gitmek ve danışmanlık almak, eksiklik veya utanılacak bir durum olarak görülürdü. Ben, TSK’dan istifa edip sivil hayata geçtiğim dönemde, farklı şekillerde bedensel ve duygusal olarak tezahür eden kaygılarımla baş edebilmek amacıyla iki yıl terapi danışmanlığı aldım. Sonradan arkadaşım olan bu popüler ve muhafazakâr gelenekten gelen eğitimci psikiyatr, disiplinler arası bir yaklaşıma sahipti. Bana sadece iç dünyamla yüzleşme imkânı sunmakla kalmadı, aynı zamanda entelektüel derinlik kazandıran bir perspektif de kattı.

Bu süreçte, başta Vamık Volkan olmak üzere, yurt içi ve yurtdışında saygın terapistler ve analistlerle tanışma, çevre edinme ve iş birliği imkânı da buldum. İlginçtir ki, beş yıl sonra, bir kamu kurumundaki üst düzey görevimden alınmamla ilgili mahkemece usulsüzlüğü tecil edilen kararda, Genel Müdür gerekçe olarak altı yıl önce psikoterapistten danışmanlık almamı gösteriyordu.

Yeni siyaset yapmak isteyen bir dostuma, “Önce bir psikoterapistten danışmanlık almalısın” dediğimde, “Haklısın, ama kesinlikle olmaz; seçmen bana zayıflık atfeder” cevabını vermişti.

Bugün ise psikoterapi veya analiz danışmanlığı almak, artık toplumda bir eksiklik ya da utanç vesilesi değil; daha çok mükemmellik arayışı veya kariyer danışmanlığı gibi görülüyor. Yıllar önce kızımı hukuk fakültesi yerine psikolojiye yönlendirmiştim. Birkaç dostumun çocuğu da aynı yolu izledi. Hatta bir dönem, onaylanmış bir uluslararası analiz ekolünden 5–7 yıl danışmanlık aldıktan sonra kendim analiz yapmaya başlayıp başlamayacağımı düşünmüştüm.

Bugün ülkede, terapi ve analiz yapma ehliyeti olanların ya da yalnızca psikolojik danışmanlık yapanların sayısı, artan taleple birlikte hızla yükseliyor. Bu kesimin saygınlık ve gelir seviyesi, ortalama beyaz yakalıların oldukça üzerinde seyrediyor. Elbette bu durum, sayıların artmasıyla birlikte şifa dağıtmalarının ve danışanlarının gelirlerinin........

© Medyascope