15 Mayıs 2025 tarihinde, Kartal Adliye Sarayı’na giden bir metronun içinde, bir yandan kitap okumaya çalışırken, bir diğer yandan beni neyin beklediğini bilmeden ilerliyordum. Üç gencimiz için karar zamanıydı! Gençler için oluşturulan o cendereye rağmen, onların hiçbir biçimde vazgeçmeden devam ediyor oluşları, neredeyse toplumu sırtlarında taşımaları anlamına geliyordu. Çok tuhaf ve paradoksal bir biçimde, aslında bir “akıl hocası ya da “yol gösterici” rolünü üstleniyor olmaları, toplum olarak üzerimizdeki ölü toprağının atılması konusunda bize yol gösteriyor ve aradığımız pusulanın onlardaki azim, direnç ve özveri olduğunu hatırlatıp duruyordu.

Kimlik kontrolünden sonra içeri girdiğimde, aklımda iki gün önce Esila’ya yazdığım mektup vardı. Bu mektubu bir türlü postaya verememiştim; sonunda onu sabah çantama koymuş ve belki de “bugün” tahliye kararı çıkarsa ona bir şekilde ulaştırabileceğim düşüncesiyle zihnimi oyalamaya çalışıyordum. Bu esnada kendisinin arkadaşı ve benim de eskimeyen dostum olan Berna Kuleli ile orada karşılaşmam ise hem bir tesadüf sayılabilirdi hem de değil.

Çünkü Berna, Esila içeri girdiğinden beri sürekli onu düşünüyordu. Konuşmuştuk bunu. Giderek daha da hassaslaşan kalbiyle gençlerin yaşadığı açmazları dert ediniyor, bu konularda........

© Medyascope