31 Mart: Kaybedilmiş Seçim Değil, Kazanılmış Büyük Senaryo!

Toz duman yavaş yavaş dağılıyor.

31 Mart yerel seçimleri, son 20 yılın en sakin, şaibesiz ve sessiz ama belki de en sinsi seçimiydi. Oysa seçimden değil, bir tiyatrodan geçmiştik.

Ama bu sakinlik, bir plansızlık değil, tam tersine büyük bir senaryonun sessiz uygulama süreciydi.

Ben, Erdoğan’ın 31 Mart seçimlerini kazanmak için değil, kaybetmek için organize ettiğini 3 Nisan 2024 tarihinde yazmıştım.

(Yazıyı okumak için tıklayın )

Şimdi geriye dönüp şu soruyu sormanın tam vaktidir:

Gerçekten bir şeyler değişti mi, yoksa sadece perde değişti de aynı oyun mu sahneleniyor?

Bu seçimlerin gerçek kazananı halk mıydı, Erdoğan mı, yoksa perde arkasında kurulan yeni denklemler mi?

Asıl hedefi yeni Anayasa yapmak olan Erdoğan,

yerel seçimlerde “kaybederek kazanan” bir stratejiyi adım adım uyguladı.

Ve dikkat edin: Milletin öfkesini yönlendirmek, asıl mesele olan PKK ile yeniden kurulan ilişkileri perdelemek ve Yeni Anayasa planını tartışmasız yürütmek için…

Erdoğan’ın bu seçimlerdeki ilgisizliği bir zaaf değil, bir taktikdi.

31 Mart yerel seçimleri, Türk Milleti’ne karşı yürütülen muhalefeti de içine alan

çok katmanlı bir operasyon.

Bu seçim, bir operasyondu.

Milleti, belediye başkanı mitinglerine çağırıp,

eş zamanlı bebek katiline meşruiyet zemini hazırlayan,

PKK’nın “silah bırakıyoruz” tiyatrosunu servis eden,

aynı anda da “kayyumlarla mücadele ediyoruz” algısını pazarlayan bir çok katmanlı psikolojik harekât.

Bu seçimde yalnızca yerel yönetimler mi el değiştirdi?

Yoksa halk, göz göre göre yeni bir oyunun parçası mı yapıldı?

Görev Dağılımı Yapılmış Bir Seçim

Belediye başkanlarının tutuklanması, PKK sürecinin halk nezdindeki alevini söndürme planının bir parçasıydı.

Geçmiş çözüm süreçlerindeki başarısızlığı........

© Medya Siyaset