İnsan görünümündeki robotlarla dolu bir dünyada yaşıyoruz. Hepsi bir şeylerin tutsağı ve hepsi başkalaşmış. Çünkü kendini gerçekleştiremeyen insan ona dayatılan kimliğin kölesidir. Cengiz Aytmatov’ un “Gün Olur Asra Bedel” romanında anlattığı Mankurt hikayesindeki gibi; Türk, Altay ve Kırgız efsanelerindeki bilinçsiz kölelerdir.

Köleleşmenin tek yöntemi hikâyede belirtilen yöntem değil elbette. Yani Mankurt haline getirilmek istenen kişinin önce başını kazımak, ardından başına ıslak bir deve derisi sarmak ve onu elleri kolları bağlı güneş altında bırakmak sonra deve derisi gerildikçe başın mengene gibi sıkılması ve inanılmaz acılarla kişinin düşünme yetisini kaybetmesinin sağlanması değil, günümüzde bunun farklı yöntemleri var. Bu yöntemlerin başında algıların değiştirilmesi gelmektedir.

Peki, beyin nasıl yıkanır?

Çocukluktan itibaren sürdürülen formal ve informal öğrenmelerle.

Birey, kendinden önce dünyaya gelmişlerin çocuğudur. Onların öğrenmelerinin aktarıldığı, eğitim sistemiyle üstüne yeni öğrenmelerin konulduğu ezberlerin ürünüdür. Dolayısıyla oluşturulan sistemlerle onun görmek istediği kadarını görmesi, duymak istediği kadarını duymasını sağlar. Böylece tornadan çıkmış birbirinin aynısı bireylerle kuşatılır dünya.

Bu denli algı oluşturan sistemlere rağmen halen bir parça “ben” kalabilenler var mıdır? sorusunu buraya bırakıyor ve devam ediyorum.

Algı operasyonlarıyla “Ben bir başkasıdır” kimlikliler yetiştirilir. Taptıkları şeyler bellidir ki bunlar onları kullanmaya, köleleştirmeye yöneliktir.

Bu kölelerin içlerinde duygusal zekâsı yüksek olanlar da vardır elbette. Duygusal zekâ iyi yetişmiş insanlar için avantajdır. Ancak paraya, güce, makama tapanlar için korkunç bir silahtır. Çünkü onlar hedeflediklerinin tutsağıdırlar ve hedefleri için her şeyi yaparlar. Yalan, dolan, ihanet, en iyi dostları birbirine düşman etme ve akla gelebilecek sayısız yöntem daha…

O kadar ki bu hastalar birbirini........

© Medya Siyaset