FÜTÜVVET RUHU

EBU EYYÛB EL- ENSÂRÎ PENCERESİNDEN

Fetih(fütüvvet) ruhunun asıl membaı, Hz. Rasulüllah’ın(sav), Ahzap savaşında işaret ettikleri, ilk kıvılcımın Sâsâni devletinin fetholunacağına işaret etmesi ve ikinci kıvılcımında Bizans’ın (Doğu Roma’nın) fetholunacağına işaret etmesinin ardından, “İstanbul mutlaka fethedilecektir. Onu fetheden kumandan ne güzel kumandan; o ordu ne güzel ordudur!..“ Müjdesinin ardına düşüp güzel askerlerden olduğunu kıyamet sabahına kadar şahitlemek için seksenli yaşlarında yola koyulan “Peygamber Efendimiz (sav)’in: “Konstantiniyye surunun dibine sâlih bir kişi gömülecektir’ buyurdu. Umarım ki o kişi ben olayım.” Diyen Hz. Halit efendimizden bahsetmeyi uygun buluyorum.

İstanbul’un ilk fâtihi, Hz. Halit b. Zeyd, Ebu Eyyûp el- Ensarî (ra) efendimiz olduğunu birçoğumuzun bildiğine kanaatim tamdır. Hz. Ebu Eyyub el- Ensari (ra)’ni ziyarete gelen gençlerle zaman zaman mülaki olduğumuzda, sözlerimeşu cümleyi de ekleyiveriyorum: “O, bu yönüyle fütüvvet ruhunun temsilcisidir. O, sahabe neslinin Medine’sinden, Mekke’nin fethini düşleyen, oradan da İstanbul’un fethini gören -Ne güzel asker!- vasfına haiz olanlardan ender kişilerden biridir.” Diyorum.

Binaen aleyh, söz buraya gelmişken, elbette “fetih” ve “fütüvvet” kavramları bize neyi anlatır onu da anlatmadan konuyu kapatmıyorum. Söz bu noktaya gelmişse, fetih ruhunun anhasından minhasından bahsetmeden olmaz. Kim bilir belki de bu gün çok ihtiyacını duyduğumuz, sorun gibi algılanıyorsa sorun, ihtiyaç olarak görülüyorsa ihtiyaç ya da vazife olarak biliniyorsa vazife, işte tam burasıdır diyorum!

Binaen aleyh, İstanbul’un “İslambol ruhu”, fetih ve fütüvvet ruhu üzerine kurulmuştur. Okumaya buradanbaşlayan kişi/ler, bizim bilgi, belge ile konuşan akademik düzeyde bir makale yazacağımızı zannetmesin. Onu istesem de belki başaramayabilirim. Benim kabiliyetim sımsıcak, samimi bir çay demlemek, demlenen çayın buharında sohbeti de demlemekten ibarettir. Önümüzde duran bardağın çayı bitinceye kadar, sıcak fakat samimi sohbet etmek asıl haz aldığım duygudur. Umarım ki bu sözümü tutmaya muvaffak olurum. “Söz meclisten dışarı” falan derler ya hani! Bizim sözümüz meclisin tam ortasında ve söz meclisten içeri, hatta meclisin ana konusudur.........

© Maarifin Sesi