Yaz mevsiminin sıcaklığı geride kalırken, Eylül ayı sadece serinliğiyle değil, beraberinde getirdiği ağır yüklerle de kapımızı çalıyor. Yeni eğitim-öğretim yılı başlıyor ama heyecanla birlikte en çok konuşulan konu, yine masraflar, yine bitmeyen şikâyetler ve yine velilerin omzuna yıkılan yükler oluyor. Çocuklar okul sevinci yaşarken, anne babalar kara kara nasıl yetişeceklerini düşünüyor. Eğitim bir umut kapısı olması gerekirken, birçok aile için kaygı ve borç kapısına dönüşmüş durumda. Her yıl aynı manzara yaşanıyor: Defterinden kalemine, çantasından formasına, ayakkabısından servis ücretine kadar uzanan liste, ailelerin bütçesini darmadağın ediyor. Birden fazla çocuğu okula giden veliler içinse bu yük katlanarak artıyor. Daha okulun ilk günü gelmeden, kırtasiye ve giyim mağazalarının kapısında çaresizlik gözyaşına dönen bakışlara şahit oluyoruz. Bir çocuk için en doğal hak olan eğitim, adeta ekonomik gücü olanların rahat erişebildiği, olmayanların ise çile çekerek ulaşmaya çalıştığı bir ayrıcalığa dönüşmüş durumda.

Bu yetmezmiş gibi her yıl “kayıt parası” meselesi gündeme oturuyor. Yasa açıkça devlet okullarında kayıtların ücretsiz olduğunu söylüyor. Peki, pratikte durum böyle mi? Hayır. “Bağış” adı altında zorunlu........

© Kocaeli Koz