Modern çağın insanı, belki de hiç olmadığı kadar görünür ama bir o kadar da anlaşılmaz.
Her gün milyonlarca fotoğraf, video, hikâye ve fikir paylaşılıyor. Her biri “ben buradayım” diye haykırıyor.
Ama bu görünürlük, içimizdeki derin sessizliği daha da belirgin kılıyor.
Çünkü görülmek, insanın dış yüzüne dair bir arzudur;
anlaşılmak ise kalbin derinliklerine dokunma isteği.

Bugün hepimiz birer sahnedeyiz.
Sosyal medyada kurulan bu görünürlük ekonomisi, insanın varlığını ölçülebilir hâle getirdi.
Kaç kişi beğendi, kaç kişi paylaştı, kaç kişi gördü?
Artık bir fotoğraf bile, bir “benlik göstergesi” olarak işlev görüyor.
Fakat bu parıltılı görüntülerin ardında, anlaşılma isteğiyle kıvranan milyonlarca ruh var.
Çünkü görülmek geçici bir doyum, anlaşılmak ise kalıcı bir tesellidir.

Mevlana “Beni bir ben bilirim, bir de beni bilen” der.
Bu söz, insanın en kadim ihtiyacını anlatır:
Bir göz değil, bir gönül........

© Kıbrıs Postası