Cenevre’den bir çözüm çıkmayacağını biliyorduk. Zaten böyle bir beklenti de yoktu. Bunun için de gidilmemişti. Ya ne için gidilmişti? İki halk arasında iş birliği köprüleri oluşturmak, sağlamlaştırmak ve iki halkın yararına olabilecek adımları atmak… Tabii bu noktada yalnız iki tarafa veya ilgili taraflara değil, Cumhurbaşkanı Ersin Tatar’ın ifade ettiği gibi, Birleşmiş Milletler’in (BM) kendisine de önemli görevler düşmektedir. Nitekim Tatar, Genel Sekreter’in de daha fazla gayret göstermesi gerektiğini dile getirdi.

Nedir BM’nin bu önemli görevleri?

Örnek mi, en başta Yiğitler-Pile yolu. Sırf Rum tarafının zorluk çıkarması ve BM Barış Gücü’nün de Rumlara boyun eğmesi sonucu bu yol bir türlü açılamıyor. Rumlar, Pile’de ara bölgede çarşı oluşturur, hatta üniversite bile kurarken, Kıbrıslı Türklerin daha rahat edebilmeleri açısından bir yolun bile çok görülmesi, Genel Sekreter’in öngördüğü iş birliğine darbe değil midir? Ada’daki BM Barış Gücü’nün yalnız bu konuda değil, hemen her konuda iki taraf arasında ‘eşit mesafe’ uygulaması gerekmez mi? Üstelik Genel Sekreter Antonio Guterres’in Cenevre’de ortaya koyduğu görüşlere ters düşmüyor mu?

Rum tarafı bunları bile yerine getirmiyorsa, getirmek istemiyorsa, demek ki iş birliğinden kaçınarak kendisini ‘dev aynasında’ görmeye devam etmektedir.

Bir diğer iş birliği örneği kapılardır. Metehan Sınır Kapısı’nın vasıtalı geçişlerde yoğunluk nedeniyle tıkanması her iki tarafta da tepkilere neden olurken, KKTC’nin alternatif olarak Haspolat’ta kapı açılması önerisi Rum tarafınca hâlâ kabul görmüş değildir. Cumhurbaşkanı Ersin Tatar, gerek Haspolat, gerekse Akıncılar kapılarını alternatif olarak önerirken, ne yazık ki olumlu bir yanıt alabilmiş değildir. Rum lider Hristodulidis, ‘transit geçiş’ peşinde koşmaktadır. Halbuki Tatar, her iki halkın çıkarları dikkate alınarak söz konusu kapıları önermiş bulunmaktadır.

Kısaca BM Barış Gücü de kendine çeki düzen vermeli ve burada taraflar arasına eşit mesafe koymalıdır.

Çözüm için........

© Kıbrıs Gazetesi