Evet, öylesine yaşam dolu ve sinerji yaratıcı bir insandı ki, onu yakından tanıyanlar, ona ölümü hiç yakıştırmazlardı… “İnanılmaz gibi bir kayıp” tümcesini bunun için seçtim…

Vefatını gecenin bir yarısında duyduğumda “Ne kadar da çok ve ne kadar da hızlı eksiliyoruz böyle” diye düşündüm ve sarsıldım… Uyku da tutmadı ondan sonra… Onunla ilgili anılarımın geçit resmine kapıldım… Ona dair bir şeyler yazma ihtiyacını, ne yazarsam yazayım yine de eksik kalacağını bilerek, derinden duydum…

Ve bu arada kaybına dair gelişmeleri sabaha dek dijital ortamda izledim… Sevenlerinin ve sayanlarının çokluğuna bir kez de dijitalde tanık oldum…

Kardeşi merhum Turgut’la, ki ona “Fil Turgut” da derlerdi, “Özkaloğlu” adını toplumsal varoluş mücadelemizde efsaneleştiren Kâmil Özkaloğlu’nun kaybıdır söz konusu olan… Öyle bir kayıp ki, mücadele arkadaşları, yakın çevresi ve yetiştirdiği öğrencileri arasında acı bir fırtına estirdi gece yarısından itibaren…

Bir süredir hastalıklarıyla savaşıyordu… Ama onu yakından tanıyanları üzerinde öylesine güçlü izlenimleri vardı ki… “Kâmil Hoca hastalığı da yırtar ve yakında yine aramıza döner” düşüncesini hep ayakta tutuyordu bu izlenimler… Hastane yatağındaki içten gülüşlerine de bakarak, sarmalına girdiğimiz bu amansız yaprak dökümünün onu aramızdan koparıp alacağını hiç aklımıza getiremiyorduk…

İlk tanıştığımız ve samimileştiğimiz Kıbrıs Türk Mücahitler Derneği Yönetim Kurulu günlerimizde ben ona “Rock Hudson’un Kıbrıs şubesi” derdim… Gerçekten de ünlü Hollywood yıldızı Rock Hudson’u çağrıştıran bir yakışıklılığı ve onun da ötesinde kimliğine ölçüsüz değer katan içten ve dürüst bir duruşu vardı… Her zaman neşeli, espritüel, güvenli ve motivasyon yayıcı, iyiliksever, eğitimci kökenli bir mücadele........

© Kıbrıs Gazetesi