Marmara Denizi’nde özel hapishane olarak kullanılan “İmralı” diye bir ada olduğunu bizim sinemaya tutkulu nesil 1960’ın başlarında bir film gösterisi nedeniyle öğrenmişti… Başrolünde şahane bir performansla Atıf Kaptan’ın oynadığı filmin adı “İmralı’dan Doğan Güneş” idi…
Ağır suçlar işlemiş bir mahkûmun orada nasıl ıslah olduğu ve topluma yararlı bir bireye nasıl dönüştüğü anlatılıyordu şimdilerde kopyası bile kalmamış bu siyah – beyaz Türk filminde…
Şimdi bölücü terör örgütü PKK’nın önemli ismi Abdullah Öcalan’ın tutuklu bulunduğu İmralı’dan gönderdiği ve kamuoyu önünde okunan tarihi mektup, Türkiye gündeminin baş sıralarına yükselip gelişmelerini de beraberinde getirirken, ben o filmi anımsadım…
Ve şu dilekte bulundum: “İnşallah İmralı’dan güneş doğar, karanlık ve hüsran doğmaz…”
***
Mektubunda “Teorimiz; program, strateji ve taktik olarak yüzyılın reel-sosyalist sistem gerçeğinin ağır etkisinde kalmıştır. 1990’larda reel-sosyalizmin iç nedenlerle çöküşü ve ülkede kimlik inkârının çözülüşü, ifade özgürlüğünde sağlanan gelişmeler, PKK’nin anlam yoksunluğuna ve aşırı tekrara yol açmıştır. Dolayısıyla ömrünü benzerleri gibi tamamlamış ve feshini gerekli kılmıştır” diyor Öcalan…
***
PKK, Türkiye Cumhuriyeti’nin Ermeni terörü ASALA’yı tarihe gömmesinden ve Kıbrıs’taki başarılı Türk Barış Harekâtı’ndan sonra devreye konulmuştu…1978’den bu yana, 40 bine yakın masum insanın ve bebeklerin katili olarak bilinen PKK elebaşı Öcalan’ın çağrısına uyup gerçekten silah bırakacak mı PKK terör örgütü?.. Ve Öcalan’ın “diğer gruplar” dedikleri?..
Geçirilmiş acı tecrübeler ve halen yaşanmakta olan emperyal oyunlar........

© Kıbrıs Gazetesi