Devrim yaptığın zaman memleketi sana ‘sıfır kilometrede’ bir otomobil gibi teslim etmiyorlar.

Bütün ‘devrimci’ anlatılarda böyle bir zaaf vardır. Biz gelince her şey güzel olacak. Herkes eşit olacak. Herkese adil muamele yapılacak. Zenginden alınacak, fakire verilecek, falan filan.

Devrim olunca memleketi çalışır halde devralırsın.

Motor yağ yakıyorsa yağ yakmaya devam eder, bujiler ateşlemiyorsa direksiyona sen geçince de ateşlemez. Hararet yapıyorsa, su kaynatıyorsa sen sürerken de su kaynatır.

Hemen bineyim, gideyim, varacağım yere varayım.

Yok öyle.

Arabanın altına bir yatacaksın.

Nerede arıza varsa, elden geçireceksin.

Beşar Esed direksiyondayken Suriye neredeyse pert olmuştu.

İran’ın itmesiyle, Rusya’nın çekmesiyle kör topal gidiyordu.

İran itmeyince, Rusya çekmeyince Beşar arabayı bıraktı kaçtı.

Devrim yapınca, ülkeyi ‘sıfır kilometrede’ cillop gibi teslim almak bir tarafa, kendini de memleketin arızalarından biri olarak devralırsın.

Daeş, o arızalardan biridir.

PYD-YPG o arızalardan biridir.

Ahmed el-Şara şu anda çok alakadar görünmüyor ama işgal altındaki Golan, işgalci İsrail, (eğer devrimin gözü kesiyorsa) baş edilmesi gereken bir sorundur.

Dürziler, Nusayriler, Baas........

© Karar