Eski hikayedir, babam anlatmıştı. Babamın kütüphanesinde bir Müncit vardı. Hacimli bir sözlük. Baskısı harikaydı. Kâğıdı kuşeydi. Çocukken açıp içindeki resimlere bakmayı severdim.

Babam bu hikâyeyi en az beş altı defa anlatmıştır. Hemen her defasında Müncit elindeydi.

Neden Müncit elindeydi?

Çünkü bu hikâye Müncit’te yazıyormuş, babam rahmetli de oradan okumuş.

Lafı uzattım, gelelim hikâyeye.

Fatih’in vezirlerinden Davut Paşa Arapça öğrenmeye çalışıyor. Bunu kolaylaştırmak için hoca tutuyor. Fakat tuttuğu hocaları ilk dersten sonra azlediyor.

Bu arada, Davut Paşa bizim ailemiz açısından önemli.

Hayır hayır, bir akrabalığımız yok.

Babamın ilk resmi vazifesi Davut Paşa Camii müezzin kayyımlığıdır.

Şu, Cerraphaşa Hastanesinin çaprazındaki cami.

Avlusu çoluk çocuğun oynaması için çok uygun. Yarı avlu, yarı sokak. İçeri araba girmiyor.

Şimdi restore ettiler, medresesi de ortaya çıktı, pırıl pırıl, emeği geçenlerden Allah razı olsun.

Emeği geçerken para tırtıklayan olduysa onun da boyu devrilsin, ne diyeyim.

Sövsem lafın nereye gideceği belli olmaz. Başıma iş alırım.

Davut Paşa hocalarını niçin azlediyor?

Hocaya Arapçayla ilgili bir soru........

© Karar