Bir arabayı yokuş yukarı itmek gibi bir his verir size bazı kitaplar. Okurken yorulursunuz.

Ne yapmak lazım nasibinize öyle bir kitap düştüyse?

Arabayı itmeye biraz daha devam edin. Belki içinde, ummadığınız bir yerinde size güç verecek bir memba bulursunuz. Yoruldum ama yorulduğuma değdi diyebileceğiniz bir şey.

Biraz daha gittiniz, hala arabayı siz itiyorsunuz.

Böyle durumlarda ben o kitabı bırakıyorum. Dünyada kitap mı yok? Başka kitaplara geçiyorum.

Fakat bugünlerde okurken beni peşinden sürükleyen iki kitapla meşgulüm.

Evde Yoval Noah Harari’nin Nexus’u. Kitap, Taş Devrinden Yapay Zekaya Bilgi Ağlarının Kısa Tarihi alt başlığıyla sunuluyor. (Kolektif Kitap.) Kafamın içindeki sayısız suale cevap vermiyor. Sadece o suallerin haklı sualler olduğunu doğruluyor. İnsanın özne olduğu tarihin sonuna yaklaştığımıza dair alametlerin altını çiziyor. Yapay zekâ çağının imkanlarını ve tehlikelerini tartışıyor.

Ofisteki masamda da Esat Arslan’ın Roma’ya Karşı Galyalılar kitabı var. (Mana Yayınları.) Altbaşlığı ‘Sınırda-Müslüman Kişilik İçin Dünya Haritası.

Araya tabii başka kitaplar giriyor. Üç gündür Şebnem kızımın kitaplığından Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın Kesik Baş romanı geçti elime. Polisiyeye pek düşkün değilim. Fakat eski İstanbul Türkçesinin ve eski İstanbul sokaklarının havasından istifade ediyorum.

Bugün Roma’ya Karşı Galyalılar’la ilgilenmek istiyorum. Harari biraz beklesin.

Esat Arslan’la hiç karşılaşmadık. Ama bir yerde bir yazısını, bir kitabını........

© Karar