Bugünlerde bir adalet panayırının içindeyiz.

Adaletle ilgili her şey var bu panayırda.

Kadılar, nazırlar, sultanlar, mazlumlar, zalimler, hepsi tezgahlarda sergileniyor.

Hepsi çıplak gözle görülebiliyor.

Takip edilen ve takip edilmeyen suçlar.

Mahkûm edilen ve mahkûm edilmeyen suçlular.

Hem suçlu hem güçlüler. Hem suçlu hem güçsüzler.

Panayır ya, gürültü çok.

Aynı şeye kimi adalet diyor, kimi zulüm.

En çok suiistimal edilen de Hz. Ömer. Bütün adalet nutuklarında var.

Cumhurbaşkanı Erdoğan ve Adalet Bakanı Tunç’un da birer konuşma yaptığı hakimlerin kura çekim töreninde Yunus Emre’nin de adı geçti.

“Zulm ile abad olanın ahiri berbad olur” demiş Yunus Emre.

Nerede demiş, nasıl demiş bulamadım. Bir şiirinin içinde geçtiğini görmedim.

Ama demiştir. Güzel söz.

Nutuk irad edenlerin nutuklarıyla çelişmelerine de takılıp kalmayalım.

Onlardan bağımsız olarak da güzel söz.

En azından bir temenni olarak.

Nasıl temenni?

“Zulm ile abad olanın ahiri berbad olsun” şeklinde bir temenni.

Yani doğru değil mi bu söz?

Dünyevi bir söz olarak bazen doğru, bazen yanlış.

Zulm ile abad olup bu dünyada işi rast giden çok kimse var.

Ama ahireti de kapsıyorsa, zulmedenin........

© Karar